odwracające (-) i nieodwracające (+) oraz jedno wyjście. Do jego zasilania stosuje się
zazwyczaj napięcie symetryczne ±15V. Rozpatrując wzmacniacz operacyjny można przyjąć,
że nie pobiera on prądu na wejściach (wejścia mają potencjał zerowy - są to tzw. punkty masy
pozornej) oraz wyjście wzmacniacza stanowi idealne źródło napięcia. Wzór na napięcie
wyjściowe wzmacniacza najogólniej można zapisać tak: U_wy =Ku*(U_+ - U_-). Jak widać z
zależności napięcie wyjściowe zależy od wzmocnienia wzmacniacza Ku oraz od różnicy
napięć na wejściu nieodwracającym i odwracającym ( U_+ - U_- ). Wzmocnienie jest określone
konfiguracją układu - wynika ze stosunku wartości odpowiednich rezystorów. W zrozumieniu
zasady działania wzmacniacza pomogą poniższe rysunki, które przedstawiają różne
konfiguracje (multimetr wskazuje napięcie wyjściowe).
Właściwości idealnego wzmacniacza operacyjnego
- nieskończenie duży współczynnik wzmocnienia (w rzeczywistości kilkaset tysięcy)
- nieograniczone pasmo przenoszenia
- bardzo duża sprawność (nieskończenie duża impedancja wejściowa, bardzo mała
impedancja wyjściowa)
- zależność sygnału wyjściowego od wejściowego jest całkowicie liniowa
- jeżeli sygnał wejściowy jest równy zero, to na wyjściu sygnał jest również równy zero
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz